اثر تزریق سولفات های آهن و روی به تنه درختان چنار (platanus orientalis l.) و نارنج (citrus aurantium l.) برای برداشتن کم سبزینگی

چنار درختی خزاندار است که رشد چشمگیری دارد و به دلیل داشتن شاخساره متراکم به عنوان درخت سایه دار کشت می شود. نارنج نیز درختی همیشه سبز است که رقم های مختلفی دارد و در بسیاری از مناطق به عنوان گیاه زینتی مورد استفاده قرار می گیرد. هر دو این درختان در فصل هایی از سال دچار کم سبزینگی می شوند. هدف از انجام این آزمایش برداشتن کم سبزینگی در درختان چنار و نارنج با استفاده از روش تزریق به تنه بود. این بررسی در باغ گیاهشناسی ارم دانشگاه شیراز در قالب طرح بلوک به طور کامل تصادفی با 6 تیمار و 4 تکرار در سال های 1390 و 1391 به اجرا در آمد. تیمارها شامل تزریق سولفات آهن با غلظت های 5/0 و 1% ، سولفات روی با غلظت های 5/0 و 1% ، ترکیب غلظت 5/0% سولفات آهن و روی و شاهد (آب مقطر) بود. ویژگی هایی که اندازه-گیری شدند کیفیت ظاهری، سطح برگ، نورساخت، سبزینه، کارتنوئید، مقدار مواد جامد محلول میوه نارنج، قند، نشاسته، آهن، روی و فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز بودند. نتایج نشان داد که تزریق سولفات آهن و روی به تنه درخت چنار در سال اول آزمایش، سبب افزایش مقدار کیفیت ظاهری، نورساخت، سبزینه برگ، عنصر آهن، عنصر روی و فعالیت آنزیم پراکسیداز، نسبت به شاهد گردید. اما در سال دوم آزمایش که تزریق در موقع مناسبتر از سال انجام شد تیمارها سبب افزایش تمام ویژگی های اندازه گیری شده در درخت چنار شدند. در جمع بیشترین تاثیر را تیمار سولفات آهن 1% داشت و باعث افزایش مقدار کیفیت ظاهری، سطح برگ، نورساخت، سبزینه، کارتنوئید، قند، نشاسته عنصر آهن و روی و فعالیت آنزیم کاتالاز و پراکسیداز درخت چنار گردید. تیمار سولفات آهن 1% بیشترین تاثیر را در مقدار نورساخت، نشاسته، عنصر آهن و فعالیت آنزیم کاتالاز و پراکسیداز در درخت نارنج داشت. بنابراین می توان چنین نتیجه گیری کرد که با تزریق سولفات آهن می توان کم سبزینگی را در هر دو گیاه مورد آزمایش بر طرف کرد.